WAAROM KOM JE HIER?
Als mensen vragen wat ik doe ‘for a living’ en zeg dat ik mindfulness trainer ben denken ze vaak dat ik de hele dag ZEN ben.
Zal ik dan een geheimpje verklappen?
Laatst zei ik tegen iemand: “ik weet het, ik ben mindfulness trainer en ‘betrap’ mezelf er soms nog steeds op dat ik mij laat leiden door de waan van de dag en loop nog steeds tegen GRENZEN aan, spring er af en toe zelfs overheen om te kijken hoever ik kan gaan en knal dan weleens tegen een muur op.
Niks mis met grenzen verkennen natuurlijk anders groei je naar mijn mening niet maar soms ben ik nog steeds tè overmoedig.
Dan denk ik weer dat ik SUPERWOMAN ben.
Vandaar dat iemand een keer met een GLIMLACH tegen me zei:
“Je doet wat je nodig hebt, Gill.”
En ja, da’s waar.
Maar goed, uiteindelijk word ik dan toch vaak, door mezelf, op tijd teruggefloten zodat die muur lekker op een afstand blijft.
TIJD VOOR MEZELF
Elk jaar TRAKTEER ik mezelf daarom op een 5-daagse stilte-retraite, neem stilteweekenden of dagen of een aantal keren per jaar een meditatie-middag zoals afgelopen zondag in het BCD in Deventer.
Want Jotika Hermsen was er en ik ben fan van deze wijze vrouw.
Ze is ook altijd zo attent; zo vroeg ze of ik nog steeds vanuit Enschede naar Deventer kom en hoe het gaat met de meditatie-ochtenden op zondag. Zo LIEF.
En duidelijk een gevalletje van niks mis met haar ik-ben-bijna-90-geheugen.
IK HOUD VAN VERRASSINGEN
Zondag had ze een verrassing voor ons, ze had monnik Supphaboddho uit Argentinië meegenomen die op doorreis is naar Myanmar (Birma) en met alle LIEFDE over de Dhamma (de leer van de Boeddha) wilde vertellen in zijn teaching.
Als ik zeg met alle liefde dan bedoel ik dat echt. Hij wilde vooral ook duidelijk maken dat ie geen dana (vrije gift) wilde omdat ie momenteel voorzien is van alles wat hij nodig heeft en monniken vaak ontvangen namelijk eten, kleren, onderdak en eventueel geld.
Vol HARTSTOCHT sprak hij hierover dat het puur zijn roeping is om over de zoektocht en ervaringen van de Boeddha te praten.
Hij zorgde voor een stille zondag waar zijn woorden in stilte werden gehoord en gevoeld. Het was zacht en confronterend.
De volheid van mijn agenda, mijn HART en het leven van de afgelopen maanden en de bijbehorende onrust kwamen tijdens het stille zitten en stille lopen naar boven.
Gelukkig was de opmerkzaamheid wèl volop aanwezig. Ja ja, het blijft een leerproces 😊
WAAROM BEN JE HIER?
Vroeg de monnik ons. Altijd een goeie vraag.
Waarom rijd ik naar Deventer om in stilte te zijn. En teachings te horen?
Ik kan toch ook gewoon thuis op mijn eigen matje en kussen stil zijn? Of langs het strand een eindje gaan lopen en zitten in het zand of op een terras.
Een boek uit de kast pakken en zelf over de dhamma lezen of zoals nu eindelijk begonnen aan “Mijn chaotische zoektocht naar een leven met INTENTIE” van Mallika Chopra (idd de dochter van).
Dat is het ‘m. Altijd die frisse blik in de vorm van ‘a beginners’s mind’ weer tevoorschijn halen.
Vaak vertellen meditatieleraren of mindfulness trainers (ik dus ook) dingen die je al weet maar raakt het je wel. Zie je het weer, wellicht met andere ogen, een getrainde geest of met een #OPEN en #liefdevol hart.
Deze monnik raakte de juiste snaar op het juiste moment omdat ik door hier te komen mezelf weer alle RUIMTE gaf om over het een en ander na te denken, om te ervaren, om te voelen, om te zien. Om weer na te gaan wat ik nodig heb. Om #compassie te geven en ontvangen en vergeving toe te laten en dat alles niet altijd vanzelf gaat… of wel?
IK HEB VAKANTIE
Ik kwam zondag voor de stilte en soms heb ik daar, net als Walt Disney, een andere ruimte en een groep voor nodig;
Door daadwerkelijk naar een andere plek te gaan lijkt het makkelijker om in de modus van rust, kalmte en innerlijke stilte wèl bij mezelf te ONDERZOEKEN waar ik tegenaan loop en wat juist lekker en soepel verloopt.
En natuurlijk ook om de krokusvakantie in stilte in te luiden.
Soms is de ENERGIE van andere mensen in de vorm van een groep net wat je nodig hebt.
Het blijft altijd grappig dat je niet verbaal met elkaar communiceert maar de herkenning zo zichtbaar is.
Net als dat ik thuis in mijn uppie weleens DANS of zoals zondag onderweg naar de meditatie-middag in Deventer alleen in de auto totaal uit mijn dak ging (heb daardoor nu een cabrio gecreëerd) vanwege de nieuwe single van de Chemical Brothers – Got to keep on, dat ineens op de radio was.
They are back!
YOUTUBE see the videoclip
SPOTIFY hear the beats
Wat ik bedoel is dat het lekker is om in je uppie uit je dak te gaan, een solo-feestje te hebben maar dat dansen in een club met anderen vaak net die extra energy-boost kan geven.
Sharing = Caring!
The teachings van een meditatieleraar maakt natuurlijk ook dat ik me letterlijk weer student voel met ‘a beginners mind’ en een-instant-frisse-blik.
Misschien niet altijd nieuwe INZICHTEN krijg maar soms oude inzichten weer laat binnenkomen door wat ter sprake komt of puur en alleen de rust toe kan laten.
En vooral door weer te verkennen en te onderzoeken met een nieuwsgierige en vriendelijke houding naar mezelf en mijn omgeving, om juist uit mijn hoofd en weer echt in mijn LIJF te komen.
Zo’n ‘tijd voor mezelf’ voedt me zodat ik op mijn beurt weer kan voeden. En van die cirkel zal ik altijd deel willen zijn.
Of is het de VEILIGHEID van de groep? Om samen met like minded people te zijn. Zonder oordeel. Zonder uitleg.
WAT MAAKT DAT WE DOEN WE WAT WE DOEN?
To be or not to be. That is the question!
Met wie wil je je leven delen?
Wie of wat beweegt jou?
Waar word je blij van?
Waar krijg je #energie van?
Hoe ga je om met ‘lijden’ als overkoepelend woord voor de dagelijkse stress, paniekaanvallen door angsten, verdriet, prestatiedruk, chronische gezondheidsklachten, onzekerheid, afwijzing en alle andere dingen in je LEVEN die je het liefst wilt wegduwen, niet onder ogen wilt komen.
Voor mij maakt meditatie (in de ruimste zin van het woord) dat ik het toch juist wil zien, zelfs als ik het niet wil…. en dan verliest ‘lijden’ vaak daadwerkelijk zijn kracht!
En dat geeft me RUST.
STEL: EEN GEDACHTE IS EEN BUS
Zoals je staat te wachten bij een halte op een bus. Van veraf zie je de gedachtebus aankomen, ineens staat ie voor je en dan kun je bijna niet anders dan instappen als de deuren toch voor je neus opengaan maar de keuze is aan ons: stap je in een gedachtebus of niet?
En als je dan toch in een van de bijvoorbeeld negatieve gedachtebussen ben gestapt, weet dan dat je er ook uit kan stappen eventueel pas bij de volgende halte zodat je wel even gekeken hebt naar welke gedachte zich opdrong om in mee te gaan … maar dat je het juist voorbij laat gaan. Alleen een observeerder bent.
We hebben altijd een KEUZE!
HOE GA JE OM MET ALLES WAT JE PLEZIER GEEFT?
Laat je dat voldoende binnenkomen?
Die heerlijke kus in de ochtend van je lief.
Een welgemeend compliment van je collega en leidinggevende.
Het verrassende zonnige, warme lenteweekend in februari.
Lekker sporten en de kracht en ontspanning in je lijf voelen.
Hoe ga je om met alle lieve, lekkere en leuke mensen, dingen en situaties in je leven?
REMINDER
Alles wat shit (excusez le mot) is en alles wat mooi is gaat voorbij … zei ik dat weer hardop?
Laten we daarom zijn in het MOMENT, onplezierig of plezierig… wèl met zorgzame en vriendelijke aandacht, alstublieft.
Gill